Alles draait in Nederland om communicatie. De hulpverleningsorganisaties, politie, brandweer, ambulancezorg en marechaussee krijgen, nee hebben sinds kort een eigen netwerk om te communiceren.. C2000 genoemd. Kosten begroot om en nabij de 1.539 miljoen Euro.( U leest het goed één miljard vijfhonderdnegenendertig miljoen Euro's) Begroot dan in beginsel.. Is dus al dik overschreden Jaarlijkse exploitatiekosten ongeveer 145 miljoen Euro. En waarom al die uitgaven?

      U weet dat in de non-profit organisaties er altijd redenen te over genoemd kunnen worden om de noodzaak van iets te duiden. Ik zeg niet dat alles onzin is, maar blijkbaar hebben ambtenaren en semi-ambtenaren erg veel tijd om dit soort van zaken te bedenken. Ik zal u niet vermoeien met alle voors en tegens die genoemd worden om de noodzaak van dit communicatiesysteem aan te geven. Eén er van is in ieder geval dat het huidige netwerk gemakkelijk afgeluisterd kan worden. U kunt u daarvan zeggen of denken wat u wilt, maar is openbaarheid van diensten die de burger letterlijk ten dienste staan zo verkeerd? Natuurlijk zijn er zaken te benoemen die men niet aan de grote klok moet hangen. Ik ben er wel van overtuigd dat minstens 95 % gewoon publiekelijk "in de ether" kan. Voorkomt in ieder geval dat zaken in beslotenheid worden geregeld. En beslotenheid geeft wantrouwen. Tevens ontstaat er dan gemakkelijk een cultuur van elkaar indekken. Ik bedoel daarmee dat fouten die binnen zo'n organisatie worden gemaakt niet naar buiten komen omdat voor externen alle controle onmogelijk wordt gemaakt. Als voorbeeld de pers. Zij zijn op deze wijze afhankelijk van wat een persvoorlichter naar buiten brengt. En wees er van overtuigd dat dan de berichtgeving gekleurd is. De grote vraag in een democratie is altijd: "wie controleert wie en op welke wijze". De pers als onafhankelijke instelling kan in deze vaak van essentiële betekenis zijn. Als voorbeeld: het Watergate schandaal, om maar iets buiten de deur te noemen. Het zou er nooit zijn geweest als twee persmensen niet op het spoor van dit schandaal waren gekomen. ( dat ging over afluisterpraktijken van het Witte Huis richting tegenpartij met de verkiezingen. Het kostte uiteindelijk de zittende president Nixon zijn baan).  Dichter bij huis zijn de declaratiebonnetjes van Bram Peper (oud burgemeester van Rotterdam) berucht.
Het kan niet zo zijn dat de journalist enkel en alleen een doorgeefluik wordt van wat hij of zij aangeleverd krijgt vanuit een organisatie. Dat is vaak te beperkt. Aan de andere kant, wie controleert de pers op objectiviteit?  En wat is objectiviteit? Niet alles is goed te praten onder de noemer persvrijheid. Het zal je maar overkomen dat je weggeschreven wordt door de pers. Je bent te christelijk of je bent te links. Je mag iemand of je mag iemand niet. Er kunnen voor een journalist redenen zijn om iemand weg te schrijven of op te hemelen zonder dat dit ook maar iets met enige objectiviteit te maken heeft. U mag best weten dat ik daar (nog) niet uit ben. Ik weet dat vele journalisten naar eer en geweten hun werk doen. Toch bekruipt mij vaak het gevoel dat politiek voorkeur, om maar iets te noemen, mede de pennenvruchten van een journalist bepalen. Maar dat C2000 het werk van "de journalist"danig emoeilijkt is ontegenzeggelijk. En dat baart mij nog meer zorgen. Dat geeft in ieder geval geen positieve impuls aan het democratisch gehalte van onze samenleving. Die kosten hadden voor mij niet gemaakt hoeven te worden. Enne, hoelang zal het duren voordat er apparatuur zal zijn die toch weer afluisteren mogelijk maakt?

      Theo van Houwelingen
      Hardinxveld-Giessendam